Альманах “Літаратурны экватар” звычайна выходзіць напрыканцы года, у снежні. І нумар 10 (12) – не выключэнне. А вось вокладка новага альманаха патанае ў бела-ружовых кветках, ды яшчэ на фоне ярка-блакітнага неба… І тут многім, я думаю, вельмі захочацца спытаць: і якая ж можа быць зімой магнолія, ды яшчэ квітнеючая?.. Бадай, толькі ў нашых марах і надзеях… Дык гэта таксама някепска.
Увогуле, магнолія – расліна сур’ёзная. Ёй, па розных падліках, ужо звыш дзевяноста мільёнаў гадоў – прыкладна столькі яна ўпрыгожвае нашу планету. Калі ж казаць пра мову кветак, то асноўны сэнс, які нясе ў сабе магнолія, можа быць сфармуляваны так: “Настойлівасць і ўпартасць”. А гэта ўжо дакладна пра нас, бо літаратурны клуб “Экватар” працуе ўжо дванаццаць год насуперак усяму…
Так, дызайн усяго альманаха “Літаратурны экватар” № 10 (12) практычна цалкам кветкавы. Тэму магноліі, зададзеную вокладкай выдання, падтрымлівае ягоны блок, дзе бакавыя калантытулы таксама ўпрыгожаны гэтымі кветкамі – прычым, у пяці розных інтэрпрэтацыях. Прыродна-раслінная тэматыка падтрымліваецца ў інфармацыйных блоках альманаха, дарэчы, іх таксама пяць. А паколькі імпрэзы ды канцэрты літаратурнага клуба “Экватар” праводзіліся ў розныя поры года, то да асноўных фота адбыўшыхся падзей дададзена трохі пейзажных замалёвак – фотаздымкаў прыроды, адпавядаючых часу правядзення мерапрыемстваў суполкі.
Дарэчы, у 2021 годзе літклуб “Экватар” адзначыўся і шматлюднымі літаратурна-музычнымі імпрэзамі ды вечарынамі, і павольнымі літаратурнымі сустрэчамі, і выязнымі канцэртамі, збіраўшымі нармалёвыя такія па колькасці аўдыторыі. У пяці інфармацыйных блоках альманаха № 10 (12) размешчана шмат фота. Па іх можна адсачыць гісторыю падзей у літаратурным клубе “Экватар” у 2021 годзе. І канешне, асобным раздзелам у гэтай гісторыі пазначана нашае супрацоўніцтва з шаноўнай газетай “Наша слова”, у якой у 2021 годзе былі надрукаваны дзевяць вялікіх артыкулаў, прысвечаных мерапрыемствам нашай творчай суполкі. Дарэчы, усе гэтыя артыкулы – у трохі зменшаным выглядзе – прысутнічаюць у інфармацыйных блоках новага нумара альманаха, і іх можна прачытаць.
Выконваючы патрабаванне Нацыянальнай бібліятэкі Рэспублікі Беларусь, мы зноў пішам падвоены нумар на вокладцы, тытуле і ў калонтытулах нашага выдання. Першая лічба азначае колькасць выйшаўшых нумароў альманаха з міжнародным кодам ISSN, а лічба ў дужках – агульную колькасць усіх нумароў выдання (да атрымання альманахам кода ISSN паспела выйсці два нумары без гэтага кода).
У новым альманаху “Літаратурны экватар” № 10 (12) за 2021 год размешчаны творы як на беларускай, так і на рускай мове, як і ў мінулым годзе. Дарэчы, па мовах у нас увогуле ніколі не было абмежаванняў: друкаваліся ў нашым выданні тэксты і на англійскай, і на польскай, і нават на турэцкай мове. Галоўнае – каб было таленавіта напісана. А на якой мове – гэта ўжо няважна.
Па жанрах надрукаваных твораў новы альманах ніякіх вычварэнстваў не мае: прысутнічаюць проза, паэзія, публіцыстыка. Слабых аўтараў няма, і гэта не можа не радаваць. Узровень твораў, у асноўным, сярэдні. Але ёсць і публікацыі, якія дасталі, можна сказаць, да вельмі высокай планкі.
Усяго аўтараў – дваццаць чатыры, як і ў мінулым годзе. З іх дзевяць – прафесійныя пісьменнікі. Мне ўсё яшчэ падабаецца лічба дваццаць чатыры, і я не хачу ад яе адыходзіць. Столькі гадзін у сутках; стрэлкі двойчы праходзяць поўнае кола – па дванаццаць гадзін кожнае. Дарэчы, “Экватар” – таксама кола: калі з геаграфічнага пункту гледжання, то гэта і ёсць тая цэнтральная паралель, якая, нібыта кола, апяразвае зямны шар.
У мінулым, 2020 годзе ў нас склаўся пэўны парытэт паміж аўтарамі-мужчынамі і аўтарамі-жанчынамі: і тых, і гэтых было па дванаццаць. У 2021 годзе жанчыны, можна сказаць, “здалі” свае пазіцыі і засталіся ў меншасці: аўтарак у нас усяго дзевяць. А вось аўтараў-мужчын ажно пятнаццаць. Нават не ведаю, як да гэтага ставіцца… А ўвогуле, калі зыходзіць з таго, што альманах “Літаратурны экватар” № 10 (12) па складзе аўтараў атрымаўся пераважна мужчынскім, то можа і добра, што дызайн у гэтага нумара цалкам жаночы – кветкавы?..
І вось я ізноў вярнулася да магноліі. Шыкоўная, вельмі прыгожая кветка – стойкая, упартая, нават холаду не баіцца. Нездарма ж яе ў Кітаі называюць “нефрытавай архідэяй”. Магнолія – гэта вясновы пах, абуджаючы да жыцця, сімвал любові, высакароднасці і росквіту… І ў працяг гэтай прыгожай ноты я вельмі хачу пажадаць аўтарам альманаха “Літаратурны экватар” № 10 (12), сябрам літаратурнага клуба “Экватар” і нашым шаноўным калегам – паважаючым нас журналістам і пісьменнікам – вясны ў сэрцах, пяшчоты, кахання, здзяйснення мараў, плёну ў жыцці і творчасці!..
Інга Вінарская,
шэф-рэдактар альманаха “Літаратурны экватар”,
паэтка, пісьменніца, журналістка.
