Літаратурна-музычны фестываль “Восень у Завоссі”, прысвечаны 225-годдзю геніальнага паэта Адама Міцкевіча прайшоу на месцы радавой сядзібы паэта, дзе стараннямі нашай дзяржавы створаны музей-запаведнік знакамітага земляка. Чарговы раз тут сабраліся пісь-меннікі і творчыя калектывы Берасцкйшчыны і іншых рэгіёнаў Беларусі. Гучалі цудоуныя творы, прысвечаныя А. Міцкевічу і роднай зямлі.
Галоўная сцэна свята запрашала грамадскіх дзеячаў Берасцейшчыны і кіраўніцтва Наваградскага музея, каб адзначыць добрую арганізацыйную і творчую працу спецыялістаў і ўзнагародзіць пераможцаў конкурсу.
Цудоўна выступілі: рэдактар “Мастацкай літаратуры”, паэт Віктар Шніп, літаратурна – паэтычнае аб’яднанне “Кулальскія зоры” г. Баранавічы (кіраўнік – паэтэса Таццяна Яцук). Песні і вершы Таццяны Яцук, Рэгіны Скіпар і Т. Смаляк, цудоўныя эсэ Ірыны Фаміной, артыстызм і прыгожая дэкламацыя А. Стрыжова, выступленні пісьменнікаў Берасцейскага аддзялення пад кіраў-ніцтвам Таццяны Дземідовіч стварылі атмасферу прыгажосці роднага слова і шыкоўнасці настрою.
Алея майстроў, старадаўнія мелодыі, канцэрт мастацкіх калектываў Берасцейшчыны, выставачныя стэнды Баранавіцкай раённай библіятэкі (дырэктар Лайша Т.М.) напэўна задаволілі б душу самаго Адама, які напэўна ўдзячны зямлі сваіх продкаў і нашчадкаў за шанаванне і добрую памяць. А гістарычная памяць наша – жыццёвы падмурак грамадства, моладзі, правільнае выхаванне якой і ёсць мэта творчай і навуковай працы.
Вось такая “Восень у Завоссі.” Мне пашчасціла нават пасядзець у музеі Адама Міцкевіча за Яго сталом у кабінеце. Дзень быў нейкі светлы і, нягледзячы на тое, што юбілей паэта хацелася б адзначыць больш шырока, фестываль удаўся. Цудоўнае свята ў такім сакральным для нас месцы кожны год кліча беларусаў годнасцю і гістарычнасцю.
Зоя Кулік, г. Нясвіж.