Шмат гадоў у Міжнародны дзень роднай мовы ў Беларусі праводзіцца Рэспубліканская дыктоўка па беларускай мове. Не стала выключэннем і Нясвіжская цэнтральная раённая бібліятэка. 21 лютага тут сабраліся жыхары Нясвіжчыны рознага ўзросту, каб разам паглыбіцца ў прыгажосць роднага слова. Сярод іх – вучні сярэдняй школы № 1 г. Нясвіжа, сябры раённага літаратурна-музычнага аб’яднання “Валошкі” і іншыя неабыякавныя.
У ролі дыктара выступіла член Саюза пісьменнікаў Беларусі, член міжнароднай асацыяцыі пісьменнікаў і публіцыстаў Зоя Кулік.
Як адзначыла Зоя Мікалаеўна, вельмі прыемна бачыць столькі ўдзельнікаў гэтай штогадовай падзеі.
– Насамрэч, сённяшні дзень – святочны не толькі для беларускай мовы, – адзначыла пісьменніца . – Дата была абрана як дата памяці падзеям 1952 года, калі ў сталіцы Бангладэш ад куль паліцэйскіх загінулі студэнты – ўдзельнікі дэманстрацыі ў абарону роднай мовы. Студэнты патрабавалі прызнаць мову бенгалі адной з дзяржаўных моваў краіны. У лютым 2000 года Генеральная асамблея Арганізацыі Аб’яднаных Нацый, падкрэсліўшы важнасць культурнай і моўнай разнастайнасці, падтрымала рашэнне ЮНЕСКА аб абвяшчэнні Міжнароднага дня роднай мовы і заклікала ўсе дзяржавы спрыяць абароне і захаванню моў народаў свету. На сённяшні дзень у свеце налічваецца каля 6 тысяч моў, але, паводле звестак ЮНЕСКА, у бліжэйшы час 43 % з іх можа знікнуць, страціўшы апошніх носьбітаў. I мы святкуем Дзень роднай мовы, таму што не хочам, каб наша беларуская мова знікла.
Тэкст, які быў абраны для дыктоўкі сёлета, расказваў пра асноўныя беларускія сімвалы. Як зазначылі ўдзельнікі дыктоўкі, усё прайшло вельмі добра.
– Я другі год прымаю ўдзел у дыктоўцы, – падзялілася ўражаннямі Марыя Падамацька . – I вельмі добра, дарэчы, тады напісала. Я люблю беларускую мову, таму ніякай асаблівай боязі не адчувала. У мяне выходзіла кніга з творамі і на рускай, і на беларускай мове. Мне нават самой больш падабаюцца свае празаічныя тэксты, якія я пісала на роднай мове. Я лічу, што моладзі трэба ведаць беларускую мову. Размаўляць не на трасянцы а на прыгожай роднай мове.
Добра сябе адчувалі падчас сустрэчы і маладыя людзі.
– Я ўпершыню прымала ўдзел у дыктоўцы – расказвае вучаніца 9 класа СШ № 1 г. Нясвіжа Ангяліна Картаполава. – I мне вельмі спадабалася. Вядома, чаканні былі, я прагназавала, што тэкст будзе пра нашу краіну – так яно і адбылося. Калі казаць, пра што хацелася напісаць, то, мабыць, пра прыгажосць нашай прыроды. Наконт складанасці – я хвалявалася, што ён будзе больш цяжкі. Але насамрэч было лягчэй, чым чакала.
Моўная разнастайнасць сёння – велізарны здабытак спадчыны і непаўторны вынік творчасці чалавека. Мова забяспечвае непарыўную сувязь паміж яе носьбітамі, паміж мінулым, сапраўдным і будучыняй. Таму, каб аднойчы беларуская мова не перастана існаваць – “Не пакідайце мовы нашай, каб не ўмёрлі!”.
Неаніла ЛЮБАНЕЦ.
