Міжнароднае асветнае грамадскае аб’яднанне “АКТ”, на працягу 2017-2019 гг., пры падтрымцы нямецкага фонду “Памяць, адказнасць і будучае” рэалізоўвала праект “Залаты вопыт для залатого ўзросту”, скіраваны на падтрымку людзей пажылога ўзросту, а таксама тых асобаў, што пацярпелі ад нацыянал-сацыялісцкіх рэпрэсій. Напрыканцы мінулага тыдня прайшла выніковая канферэнцыя, якая сабрала больш за 50 чалавек, і не толькі удзельнікаў праекту, а і грамадскіх актывістаў і ініцыятываў з розных арганізацый Беларусі, і я мела магчымасць пачуць пра цікавы вопыт працы з людзьмі, якія вядуць актыўны лад жыцця. Удзельнікі праекту з розных рэгіёнаў Беларусі распавялі пра вынікі праекту, дасягненні і поспехі, расказалі пра тое, як арганізуюць адпачынак і навучанне людзей “залатога ўзросту”, аказваюць сацыяльныя паслугі тым групам, якія маюць у гэтым патрэбу, падтрымліваць дыялог пакаленняў.
Да выніковай канферэнцыі МАГА “Акт” падрыхтавала зборнік паспяховых практык з людзьмі пажылога ўзросту, які прэзентавала на канферэнцыі. Гэта – клуб “Возраст в действии”, курс па іміджы і стылі для жанчын “60+,” праца ініцыятыўнай групы пажылых людзей “Дом без одиночества”, студыя дакументальнага кіно, “Зялёная тэрапія”, “Тёплый дом”, “Компаньонство”, “Творчество – это жизнь” для людей з дэменцыяй і абмежаванай мабільнасцю і інш. А для мяне гэта стала яшчэ раз важкім пацверджаннем таго, які патэнцыял маецца ў катэгорыі “пажылыя людзі”, да якой мы, чаго граху таіць, ставімся некалькі скептычна. Хаця і наш асабісты досвед працы з пажылымі людзьмі сведчыць пра тое, што, нягледзячы на ўзрост, і будучы ўцягнутымі ў грамадскія справы, яны паляпшаюць свае сацыяльнае самаадчуванне і якасць жыцця, а арганізуючы розныя мерапрыемствы – падтрымліваюць адзін аднаго ў цяжкіх сітуацыях, абменьваюцца інфармацыяй і карыснымі парадамі, не губляюць цікавасці да жыцця.
У другой частцы канферэнцыі трэнеры У. Корж, М. Лаўдо, М. Падбярозкін правялі тры майстар-класы па такіх накірунках дзейнасці грамадскіх арганізацый і ініцыятываў, як “патрэбы”, “валанцёрства” і “фінансы”, на якіх больш падрабязна пазнаёміліся з формамі і метадамі працы з пажылымі людзьмі, якія даюць магчымасць зрабіць паслугі для прадстаўнікоў старэйшага пакалення больш эфектыўнымі і разнастайнымі, дапамогуць распачаць ці развіць працу з гэтай мэтавай групай.
Больш за 20 арганізацый-удзельніц праекту падчас трэнінгаў і абменных візітаў вывучалі лепшыя практыкі падтрымкі і актывізацыі людзей пажылога ўзросту, змаглі падвысіць эфектыўнасць сваіх паслуг і ўкаранення ў дзейнасць сваіх арганізацый і ініцыятываў новых форм і метадаў працы з гэтай сацыяльнай групай.
А я, як заўсёды, калі ёсць магчымасць быць удзельніцай такіх сустрэч, задаюся пытаннем: чаму ў нашым раёне, горадзе, багатым на людзей пажылога ўзросту з рознымі інтарэсамі, здольнасцямі і магчымасцю нешта зрабіць не толькі для сябе, але і для іншых людзей, няма ніякай цікавасці з боку тых структур, якія па абавязку службы павінны больш цесна і плённа працаваць з гэтай групай? Я не бяру ў разлік афіцыйныя запланаваныя мерапрыемствы “з нагоды…”, калі патрэбна паставіць “галачку”.
На канферэнцыі прысутнічалі прадстаўніцы нямецкага фонду “”Памяць, адказнасць і будучае”.
Валянціна Болбат,
ТБМ, Верхнядзвінск.
