Нямецкія канструктары былі б у шоку, убачыўшы сваё стварэнне на хаду – ды яшчэ ў такім вытанчаным выглядзе! “Баркас-В1000” выраблялі на заводзе ў ГДР да 1991 года. Потым канвеер спыніўся… У руках Андрэя Кудаша і яго брата Марка стары мікрааўтобус, якому 40 гадоў, ператварыўся ў дарагую рэтра-цацку, ад якой вока не адарваць!
Андрэй першапачаткова хацеў “Волгу”. Але на ГАЗ-21 кошты зааблочныя. А “кракадзільчыка” ён узяў ад уладальніка з Гародні за 500 у.е. Убачыўшы пакупку, жонка Вікторыя сказала з гумарам: “Адгані яго ў поле – і спалі!” Такія ж эмоцыі былі ў сяброў і знаёмых. “З яго ніколі не выйдзе тое, пра што ты марыш”, – казалі людзі. Настолькі гнятліва глядзеўся сіні фургон.
Але Андрэй быў непахісны. Тры гады працы, адчувальныя фінансавыя ўкладанні. У выніку сёння “Баркас” ло-віць захопленыя погляды на вуліцах, а за руль хочуць усе чальцы сям’і! Маленькая Мілана больш за іншых радая татаваму тварэнню. Яна ласкава заве аўта: “Мой Барсік!” Дзеля дачкі, уласна, Андрэй і зрабіў гэтую машыну.
“Баркас” лідзяніна – унікальны экспанат. “Донараў” у яго нямала: драўляны руль ад Alfa Romeo, сядушкі ад Mazda, ручкі ад Mercedes-Benz, святлодыёдныя фары – Hummer, а панэль – Ford Orion.
Гэта па-сучаснаму круты рэтра-бус: на ім хоць у вандраванне адпраўляйся, хоць вечарынку ўладкоўвай! У машыне – шклапад’ёмнікі, панарамны люк, тэлевізар, падсветка, святламузыка, добры гук, міні-бар, канапы, якія раскладаюцца . Усё гэта, аж да драбнюткіх дэталяў, адлітых са шкла, зробленых з экаскуры – эксклюзіўны аўтадызайн Андрэя.
– Нічога з Інтэрнэту, толькі тое, што прыходзіла ў галаву, – пацвярджае суразмоўца.
Адрадзіць мікрааўтобус было стымулам жыцця для Андрэя. Цяпер лідзянін марыць зганяць “Баркас” на яго радзіму – у Германію. Немцы-старажылы напэўна памятаюць гэтыя фургоны з 1970-х. Хай яны ўбачаць, што “Баркасы” могуць быць і такімі!..
0154.by.
