“Ні ў радасці, ні ў бядзе,
Ні на Страшным Судзе
Не адракуся ад Беларусі”
Рыгор Барадулін.
19 лютага ў Менску ў малой зале Белдзяржфілармоніі адбыўся канцэрт “Барадулін – назаўжды”, прысвечаны 85-тым угодкам з дня народзінаў народнага паэта Рыгора Іванавіча Барадуліна. На вечарыне прысутнічалі шматлікія прадстаўнікі творчай інтэлігенцыі, грамадскія дзеячы.
Лідарам творчага пакалення назваў Рыгора Барадуліна паэт Леанід Васільевіч Дранько-Майсюк. Вершы яго адрозніваюцца яркай метафарычнасцю, тонкім псіхалагізмам, пранікнёным лірызмам, сакавітым гумарам, багаццем мовы і недасяжнай глыбінёй і духоўнасцю. Скарбы вушацкай зямлі, на якіх выспяваў яго літаратурны талент – вусная народная творчасць, спевы і мудрасць маці Акуліны, вострыя на словы вушацкія жарты і адначасова прыродная глыбіня чалавечай мудрасці, а таксама прыгажосць роднай вушацкай вясковай прасторы – вось тое, што дапамагала шліфаваць талент, дадзены яму ад нараджэння.
Геніяльнымі і энергетычна ёмкімі ахарактарызаваў яго двух- і трохрадкоўі Рыгор Сітніца. Абодва паэты і сябры выканалі лепшыя творы Рыгора Барадуліна са зборнікаў “Нагбом”, “Амплітуда смеласці”, “Трэба дома бываць часцей”, “Евангелле ад мамы”.
– Ён быў поўным цікаўнасці, з ім побач заўсёды было ўтульна і камфортна, ён дзяліўся мілатой і лагодай і заўсёды ўмеў слухаць суразмоўцу, – узгадаў Рыгор Сітніца. – У канцы жыцця паэт узняўся да Біблейскай вышыні. Асноўнымі тэмамі ў апошнія гады яго жыцця былі: “Мама – Бог – Вушаччына”. Найвышэйшым дасягненнем паэта з’яўляецца тое, што яго вершы гучаць у касцёле, яны настолькі чыстыя і шчырыя, што імі можна маліцца!
У канцэрце прынялі ўдзел ансамбль “Класік- Авангард” пад кіраўніцтвам Уладзіміра Байдава, а таксама хор “Голас душы” каталіцкай парафіі касцёла св. Сымона і Алены пад кіраўніцтвам Таццяны Гажэўскай.
Вядоўцы канцэрта выказалі падзяку прысутным на вечарыне даследчыкам творчасці народнага паэта Сяргею Шапрану і Наталлі Да-выдзенка, якая ўклала і выдала 6 та-моў “Дзённікаў і запісаў”, адкуль можна лепш даведацца пра жыццёвы і творчы шлях геніяльнага творцы.
Прысутныя выказалі шка-даванне, што вечарына адбываецца не ў Палацы Рэспублікі, і што дзяр-жаўнае тэлебачанне і радыё не тран-слююць шырока вершы найлепшага паэта Беларусі, але магчыма, што такі час надыдзе.
Эла Дзвінская,
фота аўтара.
На здымках:
- Леанід Дранько-Майсюк чытае вершы Р.І. Барадуліна;
- Выступае Рыгор Сітніца;
- Грае ансамбль “Класік- Авангард”.
20-годдзю творчага звання
Я – з барадой лясны вярблюд –
Народным стаў паэтам.
Рыгор Барадулін.
І не крынічную ваду,
Насілі – у народ – бяду
І нагаворную жуду…
А я не сам сябе вяду:
Трымаюся за бараду,
З Народным у народ іду.
Яго цвялілкі падвяду
Да хуткамовак пры сустрэчы,
Дзе й прыбабунечка дарэчы,
Зычэнні, показкі – на вечы!
У снуйцы мовы чалавечай
Язык гаворку не скалечыць:
Замова пойдзе ў грамаду.
Іду з Народным у народ, –
І скача слова з рота ў рот…
Вунь – афарызмаў агарод,
Дражнілка прабівае плот,
А пажаданкі – шротам – дот…
Здзіўляецца Кот Абармот:
– У вас, я думаў, моўны зброд…
У нас выслоўі гаваркія
У прымаўках заместа кія.
І абзываначкі такія:
Дрыжаць дуронікі ліхія.
О, вёскі ў нас не ўсе глухія.
Гулёк, і ты ў народ ідзі,
Ідзі з Паэтам, з яго Словам.
З разумным досціпам – разлогам
Ідзі і слухай, і глядзі,
Бубнілкай сэрцы маладзі!
Хай за праспектамі і сцежкі
Гагочуць з прыказкі-пацешкі.
Хай і чыноўніцкія куры
Дзяўбуць намёкі-каламбуры.
Не стане ахламонам той,
Хто вып’е водзыўкі настой.
Гарэзных, словалюбна-мудрых
Рыгор не азаве: “Лахудры…”.
Народны пэўніць: “Мова – Страж.
Не вымрам, мымры. Горад – наш!”
Паэт-Будзіцель
З нагоды ўсталявання бронзавай шыльды на доме, дзе жыў Рыгор Барадулін, у падзяку яе стваральнікам: Р. Сітніцу, І Засімовічу, Г. Лабадзенку
Ля кладкі Памяці
быў поціск рук.
Застаўся ў замяці
улады грук…
Тут незаснежныя
сляды гудуць:
“Паэты грэшныя…
Іх не прыгнуць?
Ах, не ў дагодзе быў,
чупрыў Рыгор…”
Ён зноў у сподзеве.
Час – метэор, –
і прысаромяцца
мазгі з лузгі…
Айчына – творыцца!
У берагі
Так зачарована
Рыгор глядзіць, –
каб і ўмурованых
усіх будзіць.
…Зімы задуміну
не астудзіць.
Тут Барадуліну
высока жыць!
P.S.
Паэт-Будзіцель! Наш Рыгор!
І той зачэп знік, той багор, –
каб не ўздымаўся Ты да гор…
Глеб кажа: “Гонару хапіла.
Народ з Народным гэта – сіла!”
Снежань 2017 г.
Сяргей Панізьнік.
