27-гадовы гарадзенец Руслан Кулевіч год вышукваў старажылаў, якія памятаюць “іншы горад” – дасавецкі Гродна – і запісваў іх успаміны. Імаверна, гэта быў апошні шанец пачуць галасы 80–90-гадовых бабуляў і дзядуляў, якіх штогод робіцца ўсё менш.
Хлопца з фотаапаратам, які штодня наварочвае колы па цэнтры горада на ровары, ужо добра пазнаюць жыхары Гродна. Руслан некалі марыў стаць гісторыкам, але адслужыў у дэсанце, адвучыўся на будаўніка, а цяпер працуе журналістам.
Першыя ўспаміны сталых гарадзенцаў ён запісаў у 2015–2016 гадах, але тады пра кнігу і не думаў: было цікава даведацца, якім быў горад да вайны, і зрабіць рэпартаж для сайта.
глядзі больш
