Германія павінна адмовіцца ад сваёй папярэдняй палітыкі сацыяльнай падтрымкі, каб кампенсаваць рост цэнаў на энерганосьбіты і інфляцыю, якая расце. На працягу паўтара гадоў прамая дзяржаўная дапамога ў памеры € 100 у месяц павінна падавацца ўсім сем’ям з сярэднім і нізкім прыбыткам, прапануе адзін з самых прэстыжных эканамічных даследчых інстытутаў Германіі.
Кіраўнік берлінскага DIW (Deutsches Institut for Wirtschaftsforschung) Марсэль Фратцшэр заявіў у інтэрв’ю 22 жніўня нацыянальнаму грамадскаму радыё Deutschlandfunk, што з такімі мерамі, прынятымі дагэтуль для барацьбы з агульным падвышэннем цэнаў, як праязны квіток за € 9 на летнія месяцы і зніжэнне ПДВ на прыродны газ, федэральны ўрад “падобна, не мае выразнай стратэгіі” па паляпшэнні становішча пластоў насельніцтва з нізкім і сярэднім узроўнем прыбытку, ствараючы пры гэтым “драматычны сацыяльны разрыў”, пагрозлівы для сярэдняга класу.
Пра сур’ёзнасць праблем сведчыць той факт, што ў 40% насельніцтвы няма зберажэнняў, і ўсё больш і больш людзей маюць патрэбу ў харчовай дапамозе і кансультацыях па кіраванні абавязкамі, таму што яны не могуць ісці ў нагу з цэнамі на энерганосьбіты і прадукты сілкавання, “якія імкліва растуць”. У гэтай сітуацыі “лепшым сродкам з’яўляецца прамы фінансавы перавод” тым, хто больш за ўсё мае патрэбу, сказаў спецыяліст у інтэрв’ю.
Паводле разлікаў DIW, людзі з нізкім і сярэднім узроўнем прыбытку – хатнія гаспадаркі з валавым пры-быткам меней € 6 тыс. у месяц у выпадку з сем’яў з чатырох чалавек – павінны атрымліваць € 100 на чалавека ў месяц у бясплатнае карыстанне ў дадатак да ўжо атрыманых дапамог. З дапамогай так званых “энерге-тычных грошай” (Energiegeld) сям’я з чатырох чалавек атрымае дадатковыя прыбыткі ў памеры € 400 у месяц, што пакрые дадатковыя выдаткі, выкліканыя падвышэннем коштаў на энерганосьбіты і прадукты сілкавання, растлумачыў Марсэль Фрацшэр.
Па яго словах, “гэты від прамых плацяжоў – лепшае рашэнне, таму што кожны можа сам вырашыць, на што выдаткаваць грошы”. Аднаму чалавеку гэта трэба для апалу, іншаму для аплаты праезду на працу, а трэцяму, магчыма, для ежы.
На пытанне, ці могуць дзяржаўныя фінансы вытрымаць такія выдаткі, ён сказаў, што, па іх разліках, новая форма падтрымкі будзе ўяўляць сабою цяжар у памеры € 30-35 млрд штогод, у той час як нямецкая дзяржава марнуе ў дзесяць разоў больш – € 350 млрд, каб кампенсаваць наступствы пандэміі каронавіруса.
Тым не менш, € 30-35 млрд у год – гэта “даволі вялікія грошы” самі па сабе, але для прамой падтрымкі людзей з нізкім і сярэднім узроўнем прыбытку гэта былі б “добра ўкладзеныя грошы, грошы, укладзеныя ў абарону тых, якім яна патрабуецца, у сацыяльны мір і салідарнасць”, – дадаў кіраўнік DIW.
Фрацшэр падкрэсліў, што ў свеце не так шмат краін з такімі вялікімі дзяржаўнымі фінансамі, як Германія, што таксама адлюстроўваецца ў тым факце, што наўрад ці знойдзецца ўрад, які павінны плаціць менш адсоткаў па сваіх абавязках, чым федэральны ўрад Германіі.
У Германіі інфляцыя няўхільна расла на працягу першых пяці месяцаў года да 7,9% у траўні – самага высокага ўзроўню з часоў нафтавага крызісу 1973 года. Аднак у чэрвені гадавы прырост спажывецкіх цэнаў зменшыўся да 7,6%, а ў ліпені – да 7,5%, галоўным чынам у выніку ўрадавых мер, накіраваных на зніжэнне транспартных выдаткаў.
На дадзены момант федэральны ўрад распрацаваў два пакеты дапамогі на суму большую за € 30 млрд, каб паменшыць гэты цяжар. Таксама плануецца трэці пакет, першым элементам якога з’яўляецца перекласіфікацыя ПДВ на прыродны газ з ранейшай 19-адсоткавай стаўкі на паніжаную стаўку ў 7 адсоткаў.
Паводле СМІ.
