Дзень роднай мовы зноў святкавала Нясвіжчына. Як паведаміла на сваім сайце раённая газета, ва ўстановах адукацыі прайшоў шэраг мерапрыемстваў па ўшанаванні роднага слова. Так, у сярэдняй школе № 4 г. Нясвіжа адбылася квэст-гульня “З любоўю да роднга слова”, у сярэдняй школе № 3 – квэст-гульня “Пагуляем у роднае слова”, у Карцэвіцкай школе – квэст “Свята роднай мовы”. У яслях-садку № 4 “Караблік дзяцінства” родную мову ўшанавалі “Хвілінкай беларускага вершыка”.
Як высветлілася, не ў кожнай школе падтрымалі Агульнанацыянальную дыктоўку. У гэтым годзе яна пазначана лічбай 15. Аднак сталыя прыхільнікі АНД і на гэты раз не праігнаравалі яе. У Лысіцкай школе настаўніца роднай мовы Ірына Мышкавец, як і ў папярэднія гады, да ўсіх святочных дзеяў далучыла і дыктоўку з кранальным моўна-патрыятычным тэкстам. Гэтак жа штогод робіць і настаўніца школы №3 г. Нясвіжа Вольга Варэнік, адно што ўдзельнікаў тут значна больш, чым ў вясковай школцы.
Пяць апошніх гадоў праводзяцца беларускія дыктоўкі ў Раённай бібліятэцы імя Паўлюка Пранузы. Кожны раз збіраюцца сюды новыя ўдзельнікі: пенсіянеры, наведвальнікі сацыяльнага цэнтра, сябры БРСМ, а сёлета – нясвіжскія дзевяцікласнікі. Але нязменныя і абавязковыя – урачыстасць моманту, святочнасць сустрэчы ды ноткі лёгкай усхваляванасці: не памыліцца, напісаць як найлепш!
Нязменным лідарам не толькі па колькасці, але па творчым, свядомым і душэўным падыходзе да напісання дыктовак з’яўляюцца навучэнцы Нясвіжскага педагагічнага каледжа імя Якуба Коласа на чале з дырэктарам Аленай Жураўлёвай і выкладчыцай роднай мовы і літаратуры Марыяй Енчык. Шырокі тэматычны выбар тэкстаў дапасуецца тут да кожнага курса, групы і спецыялізацыі! Колькасць удзельнікаў ідзе на сотні! Ужо стала традыцыяй напісанне дыктоўкі выкладчыкамі і іншымі супрацоўнікамі каледжа; сёлета іх – 47! Добры прыклад кожнай установе! А тэкст “Калыска маленства” прысвечаны, як і належыць, Якубу Коласу, 140 гадавіне ад нараджэння вялікага беларуса.
– Усё атрамалася, як задумалі, як хацелі, бо рабілі ўсё ад душы, – кажа Марыя Фабіянаўна, – бо пачатак гэтаму шчыраму дню нашага жыцця даў вольны мікрафон “Гучы, роднае слова”.
Экс-сябры ТБМ правялі хатнія дыктоўкі ў вузкім сяброўскім коле. Гарадзейцы выбралі для напісання верш Ганны Палын са зборніка “Нясвіжскі ўток”. Ды не толькі пісалі, але і чыталі іншыя любімыя вершы, дзяліліся думкамі і ўражаннямі. Для жыхароў в. Карцэвічы была прадыктавана краязнаўчая замалёўка з падрыхтаванай для друку кнігі “Кунтуш Радзівіла або 100 эцюдаў нясвіжазнаўства”. А Валянціна Холадава пажадала напісаць верш Васіля Казачка “Пагавары са мной па-беларуску” нават пад дыктоўку па тэлефоне.
Наведвальнікі студыі вядомай нясвіжскай мастачкі Марыны Канавалавай далучыліся да спасціжэння верша Наталлі Плаксы “Маляванкі”. Да таго ж разгледзелі яе калекцыю твораў наіўнага жывапісу ды перанеслі ўсё пачутае і пабачанае на свае “палотны”. Падчас перапынку пацешыла студыйцаў гульня “Салодкія словы”. Натхненне, узнёсласць, ак-рыленасць, асалода, спасціжэнне, замілаванасць… – гэтыя і іншыя беларускія словы былі акурат да месца і настрою сустрэчы. Яны як найлепш засведчылі вядомую ісціну, што мова – душа народа, і што трэба быць з роднай мовай не хвілінку, не адзін святочны дзень, а кожны дзень свайго жыцця, не “гуляць у роднае слова”, а вывучаць, засвойваць як каштоўны набытак, каб мець на вуснах штодня.
Вольга Карчэўская.
Нясвіж.
Фота 1. У Лысіцкай школе.
Фота 2, 3, 4. Дыктуе Барыс Шпак, пішуць гарадзейцы.
Фота 5. На сустрэчы з навучэнцамі педкаледжа.
Фота 6 У студыі Марыны Канавалавай: не толькі пішам, але і малюем.
