Многія віды бактэрый, асабліва, якія валодаюць развітымі жгуцікамі (або флагелламі, ці проста хвосцікамі), якія даюць ім пэўную свабоду перамяшчэння, аддаюць перавагу жыць у калектыве і аб’ядноўвацца ў своеасаблівыя раі (аналогія з казуркамі тут цалкам дарэчная, таму што рой бактэрый метабалічных актыўны, хутка расце і паводзіць сябе амаль як адзіны арганізм). У такім калектыўным падыходзе, як падазравалі навукоўцы, ёсць шмат плюсаў, у тым ліку здольнасць супраціўляцца антыбіётыкам, што не пад сілу аднаму мікробу.
Раней навукоўцы ўжо заўважалі, што калі рой бактэрый падвяргаецца ўдару антыбіётыкаў, чвэрць калоніі звычайна гіне, але мёртвыя таварышы нейкім чынам ратуюць жывых: тыя пачынаюць актыўна сыходзіць ад кантакту з антыбіётыкам. Аднак механізм такіх паводзінаў заставаўся загадкай.
У ходзе новага даследавання, які праводзіўся з удзелам бактэрый E. coli, навукоўцы высветлілі, што бактэрыі ў рою, якія падвергліся ўдару антыбіётыкаў, выдаюць перадсмяротны крык, папераджальны калектыў аб небяспецы. Пачуць гэты крык немагчыма, таму што гэта так званая некрасігналізацыя – хімічны сігнал, аднак сутнасць яго зразумелая ўсяму рою: нашы гінуць, і трэба неадкладна ратавацца. Пачуўшы сігнал, рой неадкладна пачынае дзейнічаць, каб звесці да мінімуму страты.
Як тлумачыць у часопісе Nature Communications адзін з суаўтараў даследавання, прафесар малекулярнай біялогіі з Тэхаскага універсітэта ў Осціне Расік Харшы, бактэрыі, якія паміраюць, не толькі самаахвярна шлюць папераджальны сігнал сваім, яны яшчэ і актывуюць мікрапомпы ў мембранах жывых клетак, якія пачынаюць адпампоўваць небяспечныя для бактэрый антыбіётыкі.
А ўключаная пры гэтым паслядоўнасць генаў не толькі абараняе жывую фармацыю бактэрый ад антыбіётыкаў, але і стварае будучую абарону ад лекаў, загубіў іх таварышаў.
То бок, гэта адкрыццё мае на ўвазе, што шчыльны рой бактэрый пад уздзеяннем малых доз антыбіётыкаў здольны выпрацаваць будучую рэзістэнцыі да антыбіётыкаў, што можа прымусіць нас у корані перагледзець стратэгію барацьбы з інфекцыйнымі захворваннямі.
