Ва ўзросце 77 гадоў пасля доўгай хваробы памёр італьянскі рэжысёр і драматург Бернарда Берталучы. Ён вядомы такімі карцінамі як “Апошняе танга ў Парыжы” з Марлоном Брандо, “Дваццатае стагоддзе” і “канфармістаў”.
Знакаміты рэжысёр памёр ад хваробы ў сваім доме ў Рыме, пішуць мясцовыя выданьні. Прадстаўнік рэжысёра сказаў Бі-бі-сі, што Берталучы змагаўся з ракам.
Берталучы – уладальнік “Оскар”, “Залаты глобус” і іншая прэстыжныя прэміі. У 2014 годзе за ўклад у барацьбу за правы чалавека на саміце лаўрэатаў Нобелеўскай прэміі Берталучы ўручылі Прэмію міру.
Яго фільмы, часцяком закранаюць вельмі правакацыйныя тэмы, у асаблівай візуальнай эстэтыцы даследуюць праблемы часу. Так, у амаль трохгадзінным эпасе “Апошні імператар” рэжысёр распавядае пра жыццё і смерць апошняга кітайскага імператара, у драме “канфармістаў” вывучае сутнасць фашызму, а ў одзе “Летуценнікі” апявае палітычную і сэксуальную рэвалюцыю.
У яго карцінах мудрагеліста спалучаецца уласцівае постмадэрнізму міфічная і масавае, а таксама прыкметны ўплыў літаратурных традыцый, што нядзіўна, паколькі рэжысёр выйшаў з літаратурнай сям’і і сам быў у тым ліку і паэтам.
Берталучы нарадзіўся ў 1941 годзе ў Парме ў сям’і мастацтвазнаўцы, кінакрытыка і паэта Атылы Берталучы. Малодшы брат Бернарда, Джузэпэ Берталучы – таксама рэжысёр і драматург.
Упершыню Бернарда Берталучы атрымаў публічнае прызнанне яшчэ да паўналецця: ён выдаў паэтычны зборнік “У пошуках загадкі”, за які быў узнагароджаны прэстыжнай прэміяй “Віарэджа”. Першы фільм ён зняў ў 1962 годзе: гэта была крымінальная драма пра забойства прастытуткі пад назвай “Костлявая смерць”.
У 1968 годзе ў фільме “Партнёр” Берталучы пераасэнсаваў аповесць Фёдара Дастаеўскага “Двайнік”. Ён працаваў над сцэнарам культавага вестэрна Сэрджыа Леонэ “Аднойчы на Дзікім Захадзе”, які выйшаў на экраны ў тым жа годзе.
Сусветная вядомасць прыйшла да рэжысёра ў 1970 годзе з фільмам “канфармістаў” па аднайменнай аповесці Альберта Маравія, якая распавядае пра паслушэнства і падпарадкаванні ў кантэксце фашысцкага рэжыму. Вялікі поспех мела і карціна “Апошняе танга ў Парыжы” 1972 года, дзе галоўныя ролі выканалі Марлон Брандо і Марыя Шнайдэр. Гэты фільм атрымаў намінацыю на “Оскар” і “Залаты глобус”.
У 1980-х гадах Берталучы пераехаў у Англію, дзе ненадоўга адышоў ад італьянскай тэматыкі і зняў ў 1987 годзе “Апошняга імператара” – стужку, якая атрымала дзевяць “Оскараў”, у тым ліку як лепшы фільм года. Ўсходнюю тэму ён працягнуў ў 1993 годзе фільмам “Маленькі Буда”, адаптыўна пераказваць заходняй аўдыторыі пастулаты будызму.
У 1995 годзе ЯГО “Выслізгвалая стужка прыгажосць” з Ліў Тайлер у галоўнай ролі была намінаваная на “Залатую пальмавую галіну” Канскага кінафестывалю.
Берталучы неаднаразова ўзнагароджвалі за ўклад у мастацтва на Венецыянскім і Канскім кінафестывалях. У 2013 годзе ён атрымаў зорку на галівудскай Алеі славы.
