Эрнэст Брыль, 1935 г.
Няблізка, а можа і блізка…
Няблізка, а можа і блізка,
Бо розніцца лёс падарожны,
Да той бэтлеемскай калыскі
Калісь дабіраецца кожны.
Хто зябка брыдзе ў завіруху,
А іншыя ў дождж несціханы,
А нехта гартуецца ў руху
Праз гарачыню і барханы.
А потым над радасным дзівам
Спыняемся, думаем, дзячым
За вечную мудрасць з наівам
У позірку Сына дзіцячым
Пераклад Андрэя Хадановіча.
