У Гомелі ў выдавецтве “Барк” выйшла з друку новая кніга вершаў паэта са Слоніма Сяргея Чыгрына. Яна прызначана дзецям. Гэта паэтычны зборнік “Загадка ад сінічак”.
Прыгожа аформлены зборнік складаецца з трох раздзелаў: “Воўк і аўтамабіль”, “Свеціць месячык знаёмы”, “Люлі-люлечкі-люляйкі” і “Птушкі і літары”. Вершы гэтых раздзелаў вельмі шчырыя, простыя, лёгкія для чытання і запамінання. Яны прысвечаны розным лясным звярам, дзецям, прыродзе, прыгодам і вясёлым жартам. Многія вершы юным чытачам можна вывучыць на памяць і чытаць са сцэны. Яны выхоўваюць любоў да роднай зямлі, павагу да людзей і нашай прыроды. А таксама быць шчырымі, працавітымі і добрымі.
Змешчаны ў кнізе і арыгінальны верш “Птушкі і літары”. На кожную літару беларускага алфавіта Сяргей Чыгрын прыдумаў чатырохрадкоўі. Напрыклад:
А.
Ён бліжэй да неба, гор,
Дом ягоны – ўвесь прастор.
Бачыць сонца ён вакол –
АРОЛ.
Б.
Вышыня заўсёды сніцца,
І яе ён не баіцца.
Сімвал нашай Беларусі –
БУСЕЛ.
В.
Да зярняткаў ён крадзецца,
Хоча есці ды пагрэцца.
Асцярожны да людзей
ВЕРАБЕЙ.
І г.д.
Вельмі шмат у зборніку вясёлых, гумарыстычных вершаў пра звяроў і пра дзяцей. Такія паэтычныя радкі выклікаюць толькі ўсмешкі і настрой. Верыцца, што яны спадабаюцца не толькі юным чытачам, але і дасрослым. Прапануем чытачам некалькі вершаў са зборніка Сяргея Чыгрына “Загадка ад сінічак”.
Метро
– Першы раз, – сказаў Пятро, –
Я праехаў у метро:
Пад зямлёй ляцеў стралою
Думаў, выскачу на волю,
Ў неба птушкай узлячу…
Зноў, сябры, ў метро хачу.
Васілёк і кісялёк
Любіць хлопчык Васілёк
Піць вішнёвы кісялёк,
А нап’ецца кісяльку –
Паляжыць крыху ў цяньку.
А пасля, як ёсць работа,
Робіць ён усё з ахвотай,
І заўсёды мама з татам
За свайго сыночка рады…
Але больш за ўсё сынок
Любіць смачны кісялёк.
Дзіўны кватарант
Кінуў дзед на плот пінжак,
Правісеў ён месяц так.
А калі вісеў пінжак –
Пасяліўся ў ім хамяк.
Бо ў кішэні пінжака –
Добры дом для хамяка.
“Хто такі?” – спачатку дзед
Зразумець не мог як след,
Ды па-свойму даў адказ:
“Не хамяк, а верхалаз!”.
Санкі для Аксанкі
Для унучанькі Аксанкі
Дзед купіў у краме санкі,
Санкі лёгкія, з маторам,
І распісаныя ўзорам,
Самі едуць па двары,
І пад горку, і з гары
Возяць пестачку Аксанку,
Як багатую дваранку…
Ды пакуль каталі санкі –
Рукі змерзлі у Аксанкі.
Поні
У мяне падняўся ціск –
Не паеду ў Ваўкавыск,
Там ваўкоў магчыма многа –
Не туды мая дарога…
Не паеду я у Кобрын
Там вужакі ёсць і кобры.
Нават Жабінку аб’еду –
Жабы квакаюць там летам…
Разважала гэтак поні
І… паехала у Слонім.
Мышка
– Дзе была ты ўчора, мышка?
– Я чытала дзеткам кніжку.
– Пазаўчора дзе была?
– Ледзь ад коткі уцякла.
– Што рабіла сёння зранку?
– Ела ціхенька смятанку…
– А на заўтра маеш штосьці?
– Сем сясцёр чакаю ў госці.
Пеўнік і ліса
Пеўнік Пеця вельмі рана
Назбіраў грыбоў крамяных,
А калі дадому нёс –
Ўбачыў ліску ля бяроз.
Як убачыў яе Пеця –
Паляцеў хутчэй за вецер,
Не дагнала яго ліска,
Бо было да вёскі блізка.
Яраслаў Грынкевіч.
